„Wiosna biblijna”, usankcjonowana przez II Sobór Watykański (1962-1965), podjęta i rozwijana w Kościołach lokalnych, zaowocowała bezprecedensowym zintensyfikowaniem studiów nad Biblią oraz ożywieniem popularyzacji Biblii i wiedzy biblijnej. Na jej kanwie – aczkolwiek początki decyzji i prac przygotowawczych sięgają znacznie wcześniej, bo jeszcze okresu przedwojennego – ukazała się Biblia Tysiąclecia, której drugie wydanie, zaaprobowane jako tekst liturgiczny, stało się Biblią katolików polskich i mówiących po polsku. Wznawiana (i poprawiana) w kolejnych latach trafiła do ogromnej, aczkolwiek trudnej do dokładnego oszacowania, liczby polskich domów, przyczyniając się wydatnie do zainteresowania słowem Bożym i czytania go oraz poszukiwania pomocy w celu jego właściwego zrozumienia i interpretacji.
W nurt posoborowego ruchu biblijnego wpisała się również działalność naukowa i popularyzatorska biblistów polskich. Jej składnik i egzemplifikację stanowią konferencje biblijne wygłaszane przez niżej podpisanego, zapoczątkowane w 1986 r. w sąsiadujących ze sobą warszawskiej parafii Opatrzności Bożej i parafii Zwiastowania Pańskiego na Rakowcu, a także w prowadzonej przez jezuitów parafii św. Andrzeja Boboli. Wielka w tym zasługa proboszczów – ks. prałata Romualda Kołakowskiego i ks. prałata Witolda Karpowicza, a także o. Mirosława Paciuszkiewicza SJ, redaktora „Przeglądu Powszechnego” i proboszcza parafii św. Andrzeja Boboli, którzy z wielką przychylnością odnieśli się do projektu oraz życzliwie i skutecznie go wspierali. W pierwszym okresie konferencje odbywały się co dwa tygodnie, poczynając od początku października do maja lub czerwca następnego roku. W późniejszych latach, zważywszy na liczne prace i zaangażowania prowadzącego, odbywały się w cyklu miesięcznym. Początkowo uczestniczyło w nich kilkadziesiąt osób, jednak ich liczba stale rosła i od początku lat 90. utrzymuje się na poziomie około pół tysiąca osób. Uczestnicy to w zdecydowanej większości świeccy – młodzi, dorośli i starsi, kobiety i mężczyźni, lecz także osoby duchowne – siostry zakonne i kilku kapłanów. Rekrutują się oni spośród miejscowych wiernych, mieszkających w warszawskiej dzielnicy Ochota, oraz z całej Warszawy i miejscowości podwarszawskich.
Przez kilkanaście lat każda konferencja była nagrywana, a następnie spisywana z taśmy magnetofonowej przez p. Bożenę Godycką, adiustowana, ponownie przepisywana na maszynie i kopiowana w setkach egzemplarzy oraz wręczana wszystkim słuchaczom na kolejnym spotkaniu. Dzięki temu istniała możliwość ponownego zapoznania się z ich treścią, przemyślenia i stawiania pytań oraz gromadzenia materiałów w spójną całość. Czas i okoliczności pozwoliły, by definitywnie opracować i wydać drukiem tylko jeden cykl, poświęcony wybitnym postaciom pierwszej części Biblii chrześcijańskiej. Kiedy w latach 90. komputery zastąpiły maszyny do pisania, opracowywanie poszczególnych konferencji stało się znacznie łatwiejsze. Z kolei z początkiem pierwszej dekady XXI w., gdy upowszechniło się używanie Internetu, dwaj uczestnicy konferencji, inżynier Józef Zwierko i doc. Jerzy Paczyński, włożyli mnóstwo pomysłowości i wysiłku, by nagrania wygłoszonych konferencji stały się dostępne w Internecie, co niezwykle powiększyło krąg ich odbiorców i zasięg oddziaływania. Na kanwie konferencji rozwinęło się też duszpasterstwo pielgrzymkowe. Bardzo wielu, zapewne większość uczestników spotkań odbywanych przez ponad ćwierć wieku, pielgrzymowała do Ziemi Świętej i innych krajów biblijnych, dając wyraz swoim zainteresowaniom i wykorzystując nabytą wiedzę.
W niniejszym artykule wyszczególnia się tytułową problematykę dorocznych konferencji oraz szczegółowe tematy, podejmowane i rozwijane podczas poszczególnych spotkań. Wykaz jest pomyślany jako syntetyczna dokumentacja wieloletniego przedsięwzięcia oraz pomoc do planowania i urzeczywistniania podobnych inicjatyw w dziele popularyzowania Biblii i wiedzy biblijnej.
